Z koniecznością uiszczenia opłaty klimatycznej spotykamy się najczęściej podczas urlopowych wyjazdów do znanych kurortów turystycznych. Opłaty są już dość powszechne w miejscowościach słynących z dobrej jakości powietrza. Chodzi na przykład o kurorty uzdrowiskowe.
Opłata klimatyczna to nic innego jak podatek na rzecz miejscowości posiadających walory przyrodnicze lub uzdrowiskowe. Stosowną opłatę należy uiścić w przypadku, gdy przebywa się w takich miejscach dłużej niż 24 godziny. Opłata klimatyczna składa się z dwóch elementów – opłaty miejscowej oraz uzdrowiskowej. Opłata miejscowa jest pobierana przede wszystkim od turystów spędzających swój wolny czas na miejscowościach charakteryzujących się przyjaznymi walorami klimatycznymi oraz krajobrazowymi. Opłata uzdrowiskowa ma miejsce wtedy, gdy przebywamy dłużej niż dobę w miejscowościach, którym przyznano status uzdrowiska. Opłata klimatyczna dla takich kurortów ma być swego rodzaju rekompensatą. Status, który posiadają nakłada na miasteczka pewne ograniczenia związane z zakazem rozwijania przemysłu ciężkiego lub chemicznego.
Z opłaty klimatycznej można zostać zwolnionym pod pewnymi warunkami. Nie jest ona pobierana na przykład od osób niewidomych oraz ich przewodników. Osoby przebywające w szpitalach na takim terenie też nie są obarczone tym obowiązkiem. Obowiązek ten nie dotyczy też zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej. Właściciele domów letniskowych położonych w danej miejscowości będący jednocześnie podatnikami podatku od nieruchomości nie muszą wnosić opłaty klimatycznej.
W jaki sposób pobierana jest opłata klimatyczna? Najczęściej jest ona doliczana do rachunku przez firmy świadczące usługi noclegowe. Są to więc na przykład hotele, lub pensjonaty. Opłata jest pobierana oczywiście w imieniu gminy. Przedstawiciele branży hotelarskiej otrzymują z tytułu pośredniczenia w poborze prowizję. Przyjęto powszechnie, że wysokość takiej prowizji powinna wynosić około 10 procent od samej opłaty. Opłata jest pobierana w pierwszy dzień pobytu.
